منابع قدرت سیاسی و ابزار کنترل آن در نهج البلاغه

قدرت، یکی از مؤلفه هایی است که مولای متقیان با ابزار انگاشتن آن، به اخلاقی کردن سیاست دست زد. بنابراین محقق به بررسی منابع قدرت سیاسی و ابزار کنترل آن در نهج البلاغه به روش کتابخانه­ای می پردازد. تعالیم اخلاقی در اسلام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اسلام دینی اجتماعی است و مسائل اخلاقی آن صرفاً شخصی نبوده و در حوزه مدیریت و سیاست هم تربیت انسان را بر عهده دارد. در این میان کارگزاران حکومت در سلوک سیاسی خود از نظر اخلاقی در معرض خطرات و آسیب های جدی می باشند. شناسایی این آسیب ها و راه های درمان آنها با استفاده از آموزه های امیرمؤمنان علیه السلام در نهج البلاغه برای کارگزاران دولت اسلامی بسیار کاربردی و راهگشاست. از مهم ترین یافته های این تحقیق، ابزار انگاشتن قدرت و اخلاقی کردن سیاست در منظومه فکری علی(ع) بود. او قدرت را ابزار رسیدن به سعادت و کمال جامعه، احیا و گسترش اصول و اهداف متعالی می دانست. در اندیشه سیاسی آن حضرت، دانش و تقوا و تلفیق این دو در عمل، از شروط لازم برای مدیریت و زمام داری است.